معنی شکم خواره در لغت نامه دهخدا

پرخور. بسیار خور و خورنده. (ناظم الاطباء). مبطان. بطن. شکم بنده. شکم خوار. شکم پرست. شکم پرور. پرخوار. (یادداشت مؤلف) :، ای کریمی که همه وقت ز خوان کرمت، معده آز شکم خواره بلایی دارد.، سلمان ساوجی (از انجمن آرا).،، گرسنه. (ناظم الاطباء). و رجوع به شکم خوار شود

معنی شکم خواره - جستجوی لغت در جدول جو

شکم خواره

لغت نامه دهخدا

شکم خواره

فرهنگ لغت هوشیار

شکم خوارگی

پرخوری، بسیار خوردن

فرهنگ فارسی عمید

شکم وار

به قدر یک شکم، به اندازۀ یک خوراک، برای مثال چرا از پی یک شکم وار نان / گراینده باید به هر سو عنان (نظامی - ۱۰۹۶)

فرهنگ فارسی عمید

کم خوار

آنکه کم غذا بخورد، کم خوراک

فرهنگ فارسی عمید

شکم خوار

پرخور، بسیار خوار، شکم بنده

فرهنگ فارسی عمید

شکم پاره

اسفرزه، گیاهی بیابانی از خانوادۀ بارهنگ با دانه های ریز قهوه ای رنگ و لعاب دار که مصرف دارویی دارد، اسبغول، اسپرزه، اسپغول، اسپیوش، اسفیوش، بزرقطونا، بشولیون، بنگو، روف، سابوس، سپیوش

فرهنگ فارسی عمید

شکم وار

(شِ کَ)

به اندازۀ یکبار سیر خوردن. به اندازۀ یک بار خوردن و سیر شدن غذا:
چرا از پی یک شکم وار نان
گراینده باید به هرسو عنان.
نظامی.
هر کجا چون زمین شکم خواریست
از زمین خورد او شکم واریست.
نظامی.
درین پشته منه بر پشت باری
شکم واری طلب نه پشتواری.
نظامی.
اگر خواهی جهان در پیش کردن
شکم واری نخواهی بیش خوردن.
نظامی

لغت نامه دهخدا

شکرخواره

(اَ)

شکرخوار. شکرخای. (یادداشت مؤلف) :
شکربوزه با نوک دندان براز
شکرخواره را کرده دندان دراز.
نظامی.
و رجوع به شکرخوار و شکرخای شود

لغت نامه دهخدا

شکم باره

(شِ کَ رَ / رِ)

شکم خواره. شکم پرست. پرخور. شکم بنده. (از یادداشت مؤلف). و رجوع به مترادفات کلمه شود

لغت نامه دهخدا

نمک خواره

(سَ)

نمک خوار. نمک پرورده. که نمک کسی را خورد و از نعمت او متنعم شود:
چه شورش فکندند در انجمن
نمک خوارگان نمکدان شکن.
قدسی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

شکم خوارگی

(شِ کَ خوا / خا رَ / رِ)

پرخوری و خورندگی. (ناظم الاطباء). شکم بارگی. شکم پرستی. پرخواری. شکم بندگی. (یادداشت مؤلف). رجوع به شکم خواره و مترادفات کلمه شود

لغت نامه دهخدا

چکش خواره

رجوع به چکش خور شود

لغت نامه دهخدا

شکم خواری

(شِ کَ خوا / خا)

گرسنگی. (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، پرخواری. پرخوری. شکم بارگی:
چو قرص گرم فلک دید گل دهن بگشود
ندانمش ز چه پیدا شد این شکم خواری.
فرخی (از انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

شکم خوار

(اِ طَ لَ)

کنایه از گرسنه باشد. (برهان). گرسنه. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین) ، بسیار خور و خورنده. پرخور. (ناظم الاطباء). شکم خواره. شکم بنده. کنایه از بسیارخوار است. (انجمن آرا) (آنندراج). به معنی بسیار خور و خورنده آمده است و او را شکم خواره نیز گویند. (برهان) :
گرتو بدانستیی که فضل تو بر خر
چیست کجا ماندیی نژند و شکم خوار.
ناصرخسرو.
هر کجا چون زمین شکم خواریست
از زمین خورد او شکم واریست.
نظامی.
کیست این صوفی شکم خوار خسیس
تا بود با چون شهاشاهان جلیس.
مولوی.
گر گدایان طامعند و زشتخو
در شکم خواران تو صاحبدل مجو.
مولوی.
و رجوع به مترادفات کلمه شود

لغت نامه دهخدا

نمک خواره

کسی که نان و نمک دیگری را خورده، دو یا چند تن که با هم نان و نمک خورده باشند

فرهنگ لغت هوشیار